“We ontmoetten elkaar in Parijs, het is al twaalf jaar geleden. Je had me een brief geschreven en ik ben gekomen. Ik wou wie me geschreven had zien, die vrouw, jij. Het was lente en we liepen lang door de straten. We praatten. We probeerden elkaar beter te leren kennen, door onze verhalen met elkaar te delen. Je stelde me vragen, ik stelde je vragen. Je was vijfentwintig, ik zevenentwintig. De stad was beweging en geluid rond ons. Zes maanden later zagen we elkaar opnieuw. Het was koud op straat. We wilden naar binnen en je liet me kiezen tussen een restaurant en jouw appartement. Ik koos. We gingen naar je huis. Het was er warm, we kleedden ons langzaam uit en op het einde van de nacht waren we naakt en om eerlijk te zijn ook reddeloos. Aanbad je me toen al ?”
Credits
Tekst : Eugène Savitzkaya
Concept : Stéphane Olivier, Pierre Sartenaer
Perfomers :Bernard Breuse, Nathalie Cornet
Regie : Alain Mage
Pers
Obsessionnelle, l'écriture de Savitzkaya dit la douleur de ne plus être aimé en retour et de ne pas savoir pourquoi. L'impossibilité d'accepter le poids d'un amour que l'on voudrait étouffer et qui flatte, en même temps. Exploitant avec beaucoup d'ingéniosité la poésie du lieu, Stéphane Olivier et Pierre Sartenaer font s'entrecroiser les discours de la femme (bouleversante Nathalie Cornet) et de l'autiste (Bernard Breuse, insaisissable et désirable à souhait), faisant jouer les comédiens sur les mille et un sens qu'une phrase peut acquérir selon l'intonation. L’article complet
18/03/1994, Christelle Prouvost, Le Soir
Opname van de voorstelling
Foto's
Voorstellingen
- 01 → 04/03/2005: Théâtre Les Tanneurs, Bruxelles (BE)
- 15 → 20/03/1994: Raffinerie du Plan K, Bruxelles (BE)