Op 31 december 2023 zal Transquinquennal zijn laatste vijf- of liever zesjarenplan afgerond hebben.
Een einde maken aan Transquinquennal is een artistieke daad, geïnspireerd door een verlangen naar verandering : we willen het bekende achterlaten en ons overgeven aan de nieuwsgierigheid naar het onbekende. Dit einde stelt ons in staat om ten volle te genieten van de spectaculaire spanning en verwachting die we creëren. Het is een kans om onze eigen theatraliteit te herontdekken, balancerend tussen geplande veroudering en de schoonheid van het vluchtige.
Ons uitgangspunt was dat het succes van onze laatste transformatie af zou hangen van de mate waarin dit proces niet zou verlopen zoals verwacht, de mate waarin verrassingen en onvoorspelbaarheid alles door elkaar zouden schudden. We konden echter niet voorzien dat de wereld om ons heen op deze manier zou veranderen, door een tijdje stil te staan om dan hoe dan ook, hoestend en puffend, weer door te draaien.
Loop niet weg, we gaan niets toevoegen aan de constante stroom van meningen die ontstaan is sinds een virus zijn wereldtournee begon vanuit een Chinese wet market, maar we stellen ons wel de vraag : zouden we door onze beslissing de beweging van immobilisatie niet hebben versneld? Het antwoord is simpel: nee.
We hebben de wachttijd midden in ons laatste vijfjarenplan besteed aan militeren en mediteren. Samen met onze kameraden van de Union des Artistes en de Chambre de Compagnies de Théâtre pour Adultes voeren we actie om de vele andere kunstenaars die door deze crisis worden getroffen te steunen. En we denken na over onze laatste voorstellingen.
We zouden graag een zomer doorbregen in een park, in het gezelschap van een beeldend kunstenaar. We zouden Calimero en La vie en balançoire graag actualiseren en verder laten evolueren, op nieuwe podia. We zouden graag een Luxemburgse versie van Idiomatic maken. We willen graag nog een paar fanzines schrijven, en een biopic als hoorspel opnemen. We willen ons welzijn in de handen van millennials en onze kniëen in de handen van een choreografe leggen. We willen graag afsluiten met vuurwerk. Met andere woorden, we willen graag nog voorstellingen maken die – nu nog meer dan voorheen – een brug, een pad, een deur zijn die ons naar elders leiden.
Wij concluderen dat al deze plannen door COVID-19 dreigen te sneuvelen als wij niet ingaan op het voorstel van de minister van Cultuur om onze subsidie-overeenkomst met een jaar te verlengen. Op 31 december 2023 weten we dus wat we gedaan hebben en wat we nooit zullen doen.
En dan zijn we (eindelijk) toeschouwers van de ontknoping – die vervat zit in de ironie zelf van theatermaken – van onze jarenlang durende publieke voorstelling, en vertolkt Transquinquennal enkel nog vergetelheid.